Wet homologatie onderhands akkoord

Deze nieuwe wet is een uitbreiding van de Faillissementswet. Die uitbreiding maakt het mogelijk dat de rechtbank een onderhands crediteurenakkoord goedkeurt. Die goedkeuring wordt homologatie genoemd. 

De wet is bedoeld voor ondernemingen die levensvatbaar zijn, maar een schuldsanering nodig hebben om te kunnen blijven voortbestaan. 

Ook zonder deze nieuwe wet kan een onderneming al afspraken met haar crediteuren maken over uitstel van betaling of ^(gedeeltelijke) kwijtschelding van schulden. Schuldeisers zijn echter niet verplicht om daarmee akkoord te gaan. Alleen als een faillissement is uitgesproken of surseance van betaling is verleend, kan een akkoord worden afgedwongen. Een faillissement betekent echter bijna altijd beëindiging van de onderneming en surséance van betaling heeft zó veel nadelen dat zij in de meeste gevallen wordt omgezet in een faillissement.

De nieuwe wet voorkomt dat een faillissement of surseance van betaling nodig is om een crediteurenakkoord af te dwingen. Dat gaat natuurlijk niet zomaar. Het akkoord moet voldoen aan diverse vereisten – te veel om in deze blog op te noemen – en er is binnen tenminste één van de diverse ‘klassen’ van crediteuren een tweederde meerderheid voor nodig om het akkoord aan te nemen. Het is ook mogelijk dat de rechtbank een herstructureringsdeskundige benoemt om de akkoordaanbieding in goede banen te leiden.

Als tenminste één klasse van crediteuren vóór het akkoord heeft gestemd, kan het ter homologatie aan de rechtbank worden voorgelegd. Als aan alle verdere voorwaarden is voldaan het akkoord dus wordt gehomologeerd, zijn alle crediteuren – ook de tegenstemmers – aan het akkoord gebonden. We spreken dan van een dwangakkoord.

De Wet homologatie onderhands akkoord is nog niet van kracht. Zij moet eerst nog door de Eerste Kamer worden aangenomen. Mocht u echter nu alvast meer informatie over deze wet willen hebben, kunt u uiteraard contact met ons opnemen. 

< Terug naar overzicht